Στην ουσία του τη γνώρισε ένας φίλος.. Διαδικτυακά. Έπαιζαν μέσα απο το FB για λίγο καιρό. Ένα βράδυ, αυτός ήταν στη δουλειά και αυτή ετοιμαζόταν να βγει. Η κουβέντα είχε γίνει ψωλοκουβέντα. Κάποια στιγμή πήρε τα ρίσκα του:

-Μην με κολάζεις (κωλάζεις).. συγνώμη που στο λέω, αλλά απο την αρχή σε πέρασα για ψωνάκι, και το παιχνίδι αυτό δεν μου βγάινει μαζί σου…

-Θα ήθελα πολύ να σε κολάσω!!! του απάντησε

-Δεν το προσπαθείς όμως… το αντίθετο, συνέχεια στην κοντρα είσαι… της απάντησε αυτός.

-Δεν το κάνω επίτηδες, ούτε θέλω να σου την πω.. Πως θα μπορούσα λοιπόν να σε κολάσω, χωρίς να σου την σπάσω; (είδες, έκανα και στιχάκι)

-Στειλε μου καμμιά φωτογραφία σου… 😉 (ξαναπήρε ρίσκο αυτος)

-Τι φωτογραφία; Πονηρή; Να σου στείλω, αλλά μετά θα λες ότι έχω το ύφος της ψωνάρας..

-Φυσικά πονηρή… απο τις άλλες βλέπω και στο ΦΒ 😉 try me…

-Και που ξέρεις ότι έχω τέτοιες; απάντησε αυτή

-Χέζει η αρκούδα στο δάσος ; Έχουν ρίγες οι ζέβρες ; ένοιωσε μια σιγουριά αυτός..

-Μου αρέσει που είναι και αυτονόητο.. Το γράφει στο μέτωπο μου; Συνήθως το κάνω με άλλη σειρά αυτό! Πρώτα η επαφή, μετά οι φωτογραφίες. Αλλά αφού μου θυμώνεις, θα σε καλοπιάσω 🙂

Τσέκαρε το mail του. Οι φωτογραφίες ήταν δύο και κοντινές.. με τα δαχτυλάκια της άνοιγε τα χειλάκια της. ήταν καλοσχηματισμένο και τέλεια αποτριχωμένο..

-Μία και είκοσι που θα είσαι απόψε, ρώτησε αυτός.

-Αύριο δεν είπαμε; Θα το έχεις αυτό που είδες, αύριο…

-Να μην ερθω απο εκεί για λίγο back seat education ?

-Με κολάζεις!!!! Αλλά έχω κανονίσει.. Αν μου είχες κάνει την πρόταση νωρίτερα, θα είχες έρθει με τα χίλια!! Να με εκπαιδεύσεις αύριο;

-Οκ, αύριο.. Στείλε μου όμως και την άλλη όψη του νομίσματος..

Τσέκαρε το mail του ξανά. Πάλι δύο φωτογραφίες, με τον κώλο της όμως αυτή τη φορά. Το στρίγκ τραβηγμένο στο πλάι. Αυτός που έβγαλε τις φωτογραφίες, μάλλον ετοιμαζόταν για διείσδυση.. Είναι και πανέξυπνη σκέφτηκε..

Ήταν σαν την παραμονή Χριστουγέννων.. Πάντα όταν έρθει η Παραμονή, την επομένη είναι Χριστούγεννα..